Bayramlar, sırf takvim yapraklarında işaretli özel günler değildir; çocukların kalplerine dokunan, hayatlarına istikamet veren büyülü anlardır. Bu özel vakitler, çocukların karakterini şekillendiren, onlara hem geçmişin köklerini hem de geleceğin filizlerini sunan eşsiz fırsatlardır.
Bayram sabahı erken kalkmak, büyüklerin elini öpmek, tatlı telaşların ortasında bir ortaya gelmek… Tüm bunlar çocuğun zihninde yalnızca hoş anılar olarak değil, tıpkı vakitte hürmet, sevgi ve aidiyet duygusu olarak yer eder.
Bayramlarda yaşanan bu klasik ritüeller, çocuklara sırf kuralları değil, manası ve duyguyu da öğretir. Hürmet sadece bir davranış değil, bir pahaya dönüşür.
Günümüzde bireyselleşmenin arttığı, teknolojinin insan ilgilerinin önüne geçtiği bir çağda bayramlar, paylaşmanın, birlikte olmanın ve dayanışmanın en canlı hatırlatıcılarıdır.
Bir lokmayı bölüşmek, sevincini oburuyla paylaşmak, muhtaçlık sahibini hatırlamak… Bunlar çocukların içinde büyüdükçe yankılanan kıymetlerdir. Ve bu bedeller, çocukları bencillikten uzak, toplumsal ve empati dolu bireyler haline getirir.
Ayrıca bayramlar, çocuğun toplumsal marifetlerini geliştirdiği, kendini daha yeterli tabir ettiği birer eğitim alanıdır.
Kalabalık ortamlarda konuşmayı öğrenir, akranlarıyla oyun oynarken paylaşmayı, sıra beklemeyi, muahedeyi öğrenir. Bu etkileşimler sayesinde çocuk, hem özgüven kazanır hem de topluma karışmanın yollarını keşfeder.
Unutmamak gerekir ki, keyifli anlar bir çocuğun iç dünyasında güçlü izler bırakır. Bayramlarda yaşadığı coşku, ilgi ve sevgiyle beslenen çocuk, geleceğe umutla bakan, enerjisi yüksek, pozitif bireyler olarak yetişir. Ve keyifli çocuklar, daha hoş bir toplumun temel taşlarıdır.
